szeregiem Fouriera
Encyklopedia PWN
nazwa stosowana najczęściej do okresu rozkwitu matematyki polskiej, który nastąpił w II Rzeczypospolitej i był skoncentrowany w ośrodkach lwowskim i warszawskim;
rentgenostrukturalna analiza, strukturalna analiza kryształów,
jeden z działów krystalografii obejmujący metody obliczeniowe mające na celu określanie pozycji atomów w komórce elementarnej kryształu, na podstawie natężeń wiązek promieni rentgenowskich odbitych od płaszczyzn sieciowych tego kryształu, rejestrowanych metodami goniometrycznymi (goniometr rentgenowski) lub dyfraktometrycznymi (dyfraktometr rentgenowski).
analiza harmoniczna, analiza fourierowska,
dział matematyki obejmujący teorię szeregów Fouriera, przekształcenia Fouriera oraz ich liczne uogólnienia i zastosowania.
Dirichlet 
, ur. 13 II 1805, Düren, zm. 5 V 1859, Getynga,
matematyk niemiecki;
[dirikl
̣:]
Peter, Johann P. Gustav Lejeune-Dirichlet ̣:] , ur. 13 II 1805, Düren, zm. 5 V 1859, Getynga,
falka, ang. wavelet, fr. ondelette,
mat. ważne i użyteczne narzędzie współcz. matematyki stosowanej: funkcja Ψ zmiennej rzeczywistej nazywa się f. (lub matką-f.), gdy rodzina funkcji uzyskanych z niej poprzez skalowanie i przesuwanie Ψn,k(x) = 2–n/2Ψ(2nx – k), gdzie n i k — liczby całkowite, stanowi bazę ortonormalną przestrzeni L2(ℝ) funkcji całkowalnych z kwadratem na osi rzeczywistej, tzn. gdy dowolną funkcję f(x) z przestrzeni L2(ℝ) można przedstawić w postaci szeregu f.: f(x) = 
an, kΨn, k(x).
matematyk włoski;
